Johan Lambrecht

In mei verlaat Stefan Larsson het Amerikaanse familiebedrijf Ralph Lauren, waar hij nog geen twee jaar de niet-familiale CEO is. Als reden van zijn vroegtijdige vertrek wordt verwezen naar grondige meningsverschillen met de 77-jarige stichter over de toekomst van het kledingbedrijf. Dit is zeker geen alleenstaand geval. Heel wat praktijkvoorbeelden tonen aan dat familiebedrijven en externe managers - zeker als die van buitenaf zijn aangetrokken - een moeilijk huwelijk vormen. Zoals zo vaak bij een scheiding treffen beide partijen schuld.

We kunnen vijf soorten ondernemers onderscheiden op basis van de wijze waarop ze het bedrijf overdragen. Ten eerste zijn er de monarchen. Die dragen de kroon van controlerende eigenaar tot aan hun dood. Als ze toch vroegtijdig vertrekken, is dat het gevolg van een interne paleisrevolutie. Over dit type van familiale ondernemers bestaat een mythe. Het zouden alleen stichters, mannen en autocratische leiders zijn.

Bijna elk land heeft wel een uitdrukking om de ondergang van het familiebedrijf in de derde generatie te typeren. Dit wordt ook het Buddenbrooks-syndroom genoemd, naar de roman van Thomas Mann.